Veteriner.CC
 Ana Sayfa Sığır Yetiştiriciliği Süt ineklerin bakım ve beslenmesi
 

Sığır Yetiştiriciliği

DÜNYA SIĞIR VARLIĞI VE ÖNEMİ
  1. Dünya sığır varlığı
  2. Sığırların kökeni
  3. Sığırcılıkta Sulama
  4. Barınaklar - Ahırlar
  5. Süt sığırı barınakları
  6. Besi sığırı barınakları
  7. Açıkta sığır besiciliği
  8. Taban yapısına göre barınaklar
  9. Gübre temizliği ve depolanması
  10. Seçim (seleksiyon)
  11. Yaş tayini
  12. Boynuz giderme
  13. İşletmelerin başarı koşulları
  14. İşletmelerde genel günlük işler
  15. Buzağıların bakım ve beslenmesi Güncel
  16. Süt ırkı düve beslemesi
  17. Gebe düve ve ineklerin bakım beslenmesi
  18. Süt ineklerinin beslenmesi
  19. Süt ineklerinin bakım ve beslenmesi

Yerli Sığır Irkları

  1. Boz ırk sığırı
  2. Doğu Anadolu kırmızısı sığırı
  3. Güney Anadolu kırmızısı sığırı
  4. Kırım sığırı
  5. Maraş sığırı
  6. Yerli güney sığırı
  7. Yerli kara sığırı
  8. Zavot sığırı

Yabancı Sığır ırkları

  1. Angus sığırı
  2. Ankole sığırı
  3. Ayrshire sığırı
  4. Barzona sığırı
  5. Bazadaise sığırı
  6. Beefalo sığırı
  7. Beefmaster sığırı
  8. Belçika mavisi sığırı
  9. Blonde d'Aquitaine sığırı
  10. Bonsmara sığırı
  11. Braford sığırı
  12. Brahman sığırı
  13. Brahmousin sığırı
  14. Brangus sığırı
  15. British White sığırı
  16. Charolais (Şarole) sığırı
  17. Chianina sığırı
  18. Corriente sığırı
  19. Danimarka Kırmızısı
  20. Esmer (Montafon) sığırı
  21. Galloway sığırı
  22. Guernsey sığırı
  23. Hereford sığırı
  24. Highlander sığırı
  25. Holstein sığırı
  26. İsveç Kırmızısı sığırı
  27. Jersey sığırı
  28. Limuzin sığırı
  29. Maas Rhein İssel sığırı
  30. Maine anjou sığırı
  31. Mashona sığırı
  32. Montbeliard sığırı
  33. Murray Grey sığırı
  34. N'Dama sığırı
  35. Nelore sığırı
  36. Nguni sığırı
  37. Normande sığırı
  38. Norveç Kırmızısı sığırı
  39. Parthenaise sığırı
  40. Piedmentosa sığırı
  41. Pie Rouge sığırı
  42. Pinzgauer sığırı
  43. Red poll sığırı
  44. Romagnola sığırı
  45. Salers sığırı
  46. Santa Gertrudis sığırı
  47. Senepol sığırı
  48. Shorthorn sığırı
  49. Simental sığırı
  50. South devon sığırı
  51. Square meater sığırı
  52. Sussex sığırı
  53. Texas Longhorn sığırı
  54. Tuli sığırı
  55. Wagyu sığırı
  56. Wisent sığırı
  57. Yak sığırı
  58. Zebu sığırı

Etiketler:

Sığır

Sığır Yetiştiriciliği

Sığır ırkları

Sığır Türleri

Sığır beslenmesi
Sığır Ürünleri

SÜT İNEKLERİN BAKIM VE BESLENMESİ

    Hayvancılıkta üretim maliyeti içerisinde karlılığın en önemli etkenlerinden biri yem gideridir. Hayvancılıkta ucuz kaliteli kaba ve kesif yem temin ederken bir yandan da dengeli bir besleme yapmak gerekir. Hayvanın canlı ağırlığı, süt verimi, sütün yağ oranı, laktasyon dönemi ve hayvanın sağlık durumu gibi özellikler hayvanların ihtiyaçlarının belirlenmesinde önemli unsurlardır.

   Süt ineklerinin günlük olarak yaşama payı için canlı ağırlıklarının 1/40 ı kadar kuru kaba yeme ihtiyaçları bulunmaktadır. Yaklaşık olarak 500 kg canlı ağırlıktaki bir ineğin yıllık kuru kaba yem ihtiyacı 4 ton kuru yonca eş değerindeki çeşitli kaba yemlerden oluşur. Bu kaba yemler kuru veya sulu (silaj) gibi yemlerden oluşabilir. Hayvanın hangi sağım döneminde (laktasyon) olduğunun bilinmesi yemleme açısından çok önemlidir. Süt ineklerinde süt verimi, laktasyonun (sağım dönemi) sonuna doğru düşmektedir. İneklerden bir laktasyon da alınan sütün normal şartlarda yaklaşık %45'i ilk 100 günde, %30-35'i ikinci 100 günde, %20-25'i üçüncü 100 günde alınır. Bütün bunları dikkate alarak; ineklerimize devamlı aynı miktar yem vermek yerine yapacağımız aylık süt verim kontrollerinin de ışığında verimlerine ve verim dönemlerine göre yemleme yapmalıyız.

   Hayvanlara verilecek yemlerin kalitesi sütteki yağ oranını etkilemektedir. Ham selüloz içeriği kuru madde %18'in altına inmemelidir, indiği durumlarda süt yağında bir azalma meydana gelecektir. Sürüdeki ineklerin hepsine aynı miktarda yem vermemek maliyeti düşürmek ve yem savurganlığını önlemek açısından önemlidir. İnekler süt verimi düştüğünde daha az, verimleri yükseldiğinde daha fazla yeme gereksinim duyarlar. Yüksek verimli inekleri sindirme derecesi yüksek, kaliteli yemlerle, düşük verimli sağmalları, düve ve kurudaki inekleri daha düşük nitelikli yemlerle beslemek gerekir. Hayvanlara verilecek yemler genel olarak iki ana başlıkta incelenebilir.

  1. Kaba Yemler

  2. Kesif Yemler

   Kaba yem olarak; Çayır ve meralar, baklagil yem bitkileri (Yonca, fiğ, korunga vb.), her türlü kuru otlar, kök ve yumru yemler ve diğer silo yemleridir.

   Kesif yem olarak ;

  • Arpa, yulaf, mısır gibi tane yemler,

  • Ayçiçeği küspesi, Pamuk tohumu küspesi gibi yağlı tohum küspeleri,

  • Muhtelif kepek, bongalit vb. gibi değirmen artıkları,

  • Et unu, balık unu, kemik unu gibi hayvansal yem maddeleri,

  • Melas ve kuru pancar posası gibi şeker fabrikası artıkları,

  • Vitaminler, tuz ve diğer mineral maddeler olarak sıralayabiliriz.

   Hayvanlarımızın enerji ve protein gereksinimlerini doğru karşılamak için kaba ve kesif yemlerimizi dengeli bir rasyon hazırlayarak vermeliyiz. Buna göre Rasyon ; hayvanlara bir gün (24 saat) içinde besin madde ihtiyaçlarına göre hazırlanıp verilmesi gereken kaba ve kesif yemlerin toplam miktarıdır.Gelişmesini tamamlamış Sığırların rasyonları yaşama payı ve verim payını karşılayacak şekilde hazırlanmalıdır. Bir hayvanın hiçbir verim vermeden canlı ağırlığını muhafaza edebilmesi için yedirilmesi gereken rasyona “Yaşama Payı Rasyonu” denir. İneklerin süt verimleri, boğaların canlı ağırlık artışı ve iş gücü için yaşama payına ek olarak verilmesi gereken rasyona “Verim Payı Rasyonu” denir.

   Süt sığırları için rasyon hazırlanırken dikkat edilecek hususlar şunlardır :

  1. Rasyon hazırlamadan önce hayvanların canlı ağırlıkları, verim düzeyleri, laktasyon sayıları, fizyolojik durumları (gebelik), kurumadde tüketim düzeyleri saptanmalıdır. Kuru madde; yem maddelerinin suyu alındıktan sonra geriye kalan kısımdır.

  2. Hayvanların verimine uygun günlük besin madde gereksinimleri (enerji, protein, mineral ve vitaminler) karşılanmalıdır.

  3. Rasyonun mümkün olduğunca fazla yem çeşidi kullanılarak hazırlanması gerekir.

  4. Hayvana verilecek yemler sindirim sistemi kapasitesinden fazla olmamalıdır.

  5. Rasyonda kullanılan yem çeşitleri hayvan tarafından sevilerek tüketilmeli ve verimine olumsuz bir etkisi olmamalıdır.

  6. Rasyonun toplam ham yağ içeriği kurumaddede %5'in üzerinde olmamalıdır. Bu değerin üzerindeki yağ düzeyleri rumende sellülotik bakterilerin çalışmasını olumsuz etkilemekte ve sindirim aksaklıkları oluşmaktadır.

  7. Rasyon maliyeti de önemlidir. Bunun için ucuz yem kaynakları kullanılmak suretiyle "en düşük maliyetli rasyon" hazırlanmalıdır.

  8. Hazırlanan rasyonların hayvanlara en az 2 öğünde, mümkünse 3 öğünde verilmesine özen gösterilmelidir.

  9. Rasyondan rasyona geçiş, en az 3 gün içerisinde kademeli olarak yapılmalıdır. Aksi halde Rumen mikroorganizmaları bundan olumsuz etkilenmekte hayvan hastalanmaktadır.

  10. Hazırlanan rasyonlar da kaba yemlerin yaşama payı+7 kg sütü karşılayacak nitelikte olmasına özen gösterilmeli ve bunun üzerindeki süt verimi (%16 HP 2400 ME kcal/kg-%18 HP 2500 ME kcal/kg) süt yemi ile karşılanmalıdır.

   Silajlar ve özellikle mısır silajı süt sığırlarının beslenmesinde önemli bir kaba yemdir. Silajlar ineklere 25-30 kg’a kadar yedirilebilir. Mısır silajı enerji bakımından oldukça zengindir. Fakat protein bakımından yeterli değildir. Mısır silajının yanında protein bakımından zengin yağlı tohum küspeleri (ayçiçeği ve pamuk tohumu), yonca, fiğ ve korunga gibi baklagil kuru otları kullanılmalıdır. Bunlar uygun zamanda biçilirse enerji bakımından da iyi durumda olurlar. Konsantre yem karmalarından enerji ve protein bakımından zengin mısır, arpa, buğday, yulaf ve çavdar kırmalarının hayvanlara kırılarak hatta ezilerek, mısır silajının yanında verilmesi uygun olur. İneklere verilecek kaba yem miktarı 100 kg canlı ağırlık için 2 kg kuru ot olarak hesap edilir. Örneğin 500 kg canlı ağırlıktaki bir ineğe günlük 10 kg kuru ot hesap edilir.

   Yaşama payını yediği kaba yemlerden sağlayan ineğin süt verimi için ayrıca kesif yeme ihtiyacı bulunmaktadır. Verim payı için kaba yem dışında verdiği her 2–2,5 kg süt için 1 kg süt yemi (fabrika yemi) verilmelidir. İneğe verilecek kaba yemin üçte biri (1/3) yonca, fiğ, korunga gibi baklagil kuru otlardan, üçte ikisi (2/3) ise kuru çayır otlarından oluşması en iyisidir. Baklagil kuru otları ve çayır otu yoksa o zaman saman kullanılır. Eğer hayvana saman verilecekse kaba yemin yarısı samandan, diğer yarısının 1/3 ü baklagil, 2/3 ü kuru çayır otundan karşılanmalıdır. Hayvanlar yediği yeme göre değişmekle beraber günlük 40 ila 60 kg arasında su içerler. Hayvanın verdiği her 1 kg süt için 3 litre suya ihtiyacı olup ve bunun sağlanabilmesi için hayvanların önünde devamlı temiz ve uygun sıcaklıkta su bulundurulmalı bu mümkün değilse günde en az iki kez yemlemeden sonra 15 derece sıcaklıkta bol su verilmelidir.

 DERLEYEN: Vet. Hek. Hüseyin DEMİRTAŞ

 
Veteriner.CC

Copyright © 2007 - 2021 Veteriner.CC®
Her Hakkı Saklıdır - All right reserved