Hindi Yetiştiriciliği

1. Hindi eti yetiştiriciliği
2. Dikkat edilmesi gerekenler
3. Aşılama programı

Hindi Irkları

1. Boz hindi
2. Beyaz hindi
3. Blue slate hindi
4. Hibrit hindi
5. Narragansett hindi
6. Royal Palm hindi
7. Siyah hindi
8. Sarı hindi

HİNDİ ETİ YETİŞTİRİCİLİĞİ

 Niçin hindi eti üretimi yapmalıyız?

   Hindilerin tavuklara göre daha dayanıklı, uzun ömürlü, karkas randımanı ve beslenme değerlerinin yüksek olması, yılbaşında tüketimi, etinin sucuk salam gibi ürünlerde dana etine karıştırılarak kullanımı hindi yetiştiriciliğini cazip hale getirmektedir. Diğer kanatlıların değerlendiremediği gıdaları değerlendirmesi, etinin daha ucuza mal edilip 1,5-2aylık olduktan sonra meraya çıkarılabilir ve her türlü ot, böcekle beslenebilir olması gelecek yıllarda kırmızı ete en büyük alternatif olacaktır.

 Kuluçka:

   Damızlık yumurta ve palazlar mutlaka hastalıksız sürülerden alınmalıdır Yumurtaların döllü olması için kümeste 10 dişi için 1 erkek hindi bulundurmalıdır. Hindi civcivleri tabi kuluçka (bir hindiye 18 yumurta) veya kuluçka makineleri ile çıkarılabilip; kuluçka süresi 28 gündür.

   Kuluçkalık yumurtalar folluklardan günde dört defa toplandıktan sonra uygun şartlarda bir hafta bekletilip kuluçkaya konabilir. Sivri, yuvarlak, pürtüklü ve kirli yumurtalar kuluçkada kullanılmamalıdır. Yumurtalar kuluçka makinesinin inkübasyon bölümünde 24 gün, çıkış bölümünde ise 4 gün kalırlar.

 Kümes Hazırlığı:

 Dezenfeksiyon: Kümes içindeki bütün ekipmanlar dışarı çıkartıldıktan sonra kümes yüksek basınçlı su ile yıkanıp dezenfekte edilmelidir. Kümes içerisinde oluşan yarık ve çatlaklar kapatılmalıdır.

• Kümes içerisine konulacak bütün ekipmanlar dezenfekte edilmelidir.
• Bütün altlık serilip, ekipmanlar yerleştirildikten sonra kümes formaldehit ile fümigasyon yapılmalıdır.
• Bütün bu işlemler civciv gelmeden en az 5 gün önceden yapılmalıdır.

 BÜYÜTME SİSTEMİ

   Hindi yetiştirmede en zor taraf civciv bakımıdır. Hindi civcivleri çok dayanıksız olup, hemen ölürler.

 Büyütme Dönemi (0–6.Hafta)

 1. Periyot: 0–6 haftalık dönemi kapsar. Bu periyot içinde kuluçkadan çıktıktan hemen sonra veya 6–8. günlerde gagaları kesilip aşıları yapılmalıdır.

   Kuluçkahanede işlemleri bitmiş olan civcivlerin büyütme kümesine nakli uygun bir civciv nakil kamyonuyla yapılmalıdır. Nakil esnasında ısı 21-24°C olmalı ve mutlaka havalandırma sistemi bulunmalıdır. Büyütme kümesine yerleştirme esnasında sırasıyla ısı, su ve yem hazır olmalıdır. Her bir ring içine 240–320 adet civciv konulmalıdır.

 Altlık:

• Temiz ve kuru olan işlenmemiş ve kaliteli ağaç talaşı kullanılmalıdır.
• Serilen talaşın kalınlığı yazın en az 8 cm, kışın ise 12 cm olmalıdır. Altlığın ısınmış olmasına dikkat edilmelidir.
• Islak ve kekleşmiş altlık günlük olarak değiştirilmelidir.
• Kümes içindeki havada amonyak gazı miktarı 5 ppm veya daha az olmalıdır.

 Su ve Yemlik:

• Her 100 adet civciv için bir adet suluk; bir palaz için en az 1 cm. suluk kenarı sağlanmalıdır.
• Su hattı dezenfekte edilmiş olmalıdır.
• Civcivler ilk geldiğinde % 2–5 oranında şekerli su verilerek oluşan enerji kaybının önlenmesi yoluna gidilmelidir. İlk 3 gün boyunca civcivler fazla hassas olduğundan içme suyuna vitamin ve mineral ilave edilir.
• Sulukların günde en az iki kere su ihtiyacını karşılayacak şekilde taze su ile doldurulması gerekmektedir.

   Suyun dökülerek altlığın ıslanmasına engel olmalıyız. Bunun için suyun en uygun bir konumda (1,9 cm. yükseklikte) doldurulması gerekmektedir.

• Sulukların kenar yüksekliğinin palazların sırt seviyesinde olması temin edilmelidir.
• Her bir suluk ve yemlik ısıtıcıdan en az 30 cm. uzak olmalıdır.
• Civciv yemliklerin yeri sürekli değiştirilerek altlıktaki bozulma önlenmelidir.

 Yem:

   Yemliklerde her zaman aynı seviyede taze yem bulundurmalıdır.

• Yemlik kenar yüksekliğinin palazların kursak hizasında olmasını sağlamalıyız.
• İlk 4 hafta crumble (kırma palet) yem verilmeli, 5.haftadan itibaren palet yeme geçilmelidir.
• 15.günden sonra yem içine palaz başına 0,5 g grit katılarak yemden yararlanma arttırılmalıdır.

 Isıtma:

• Sıcaklık dereceleri ilk gün boyunca 37°C’nin altına düşmemeli ve 40°C’yi de aşmamalıdır.
• Isıtıcıların kümes içindeki dağılımı en uygun konumda yapılmalıdır.
• Isıtıcıların altlıktan mümkün olduğunca uzak tutulmalı, sıcaklığa göre ısıtıcı ayarlanabilmelidir.

 Semirtme Dönemi (7.Hafta - Kesim)

 2. Periyod: 7. haftadan-kesime kadar olan dönemdir. Bu dönemde hindiler ihtiyaçlarına cevap verecek şekilde hazırlanmış yemlerle semirtilerek, kesimden bir ay öncede özel kesim öncesi yem kullanılarak kesime hazır duruma getirilir. Bu sistemde erkekler ve dişiler karışık olarak semirtilir. Dişiler 16–18. haftalar, erkekler 22–24. haftalar arasında kesilir.

• Kafeslere uygun sayıda palaz konularak olabilecek zayiatlar önlenmelidir.
• Stres faktörlerini en aza indirebilmek için, palazlar semirtme kümesine geldiklerinde içme sularında C vitamini kullanılmalıdır.
• Nakilden 6 saat önceden yem, 2-3 saat önceden de su kesilmelidir.
• Kümes içindeki havada amonyak gazı miktarının 5 ppm veya daha az olması gerekir.

 Su :

• 100 adet hindi için 1 adet suluk bulundurulmalıdır.

• Her bir hindi için en az 1 cm suluk kenarı, Suluk kenar yüksekliği hindilerin sırt seviyelerinde suyun yüksekliği ise 1,3 – 1,9 cm arasında ayarlanmalıdır.

• Depodan itibaren tüm hattı 3–5 ppm konsantrasyonunda klorlama yapmalıdır.

• Özellikle yazın sıcak günlerde hindilerin önünde basınçlı su ile taze ve soğuk su temin edilerek sıcaklık stresi azaltılmalıdır.

 Yemlik:

• 75 adet hindi için 1 yemlik temin edilmelidir.

• Her bir hindi için en az 2,5 cm yemlik kenarı olmalıdır. Yemlik kenar yüksekliği hindilerin kursak hizasında olmalıdır.

• Yem palet formunda, kalitesi iyi, kolay yutulacak formda olmalıdır.

• Hem rasyonun içeriği hem de bakterilere karşı, yemlerden belirli aralıklarla numune alınarak gerekli laboratuar kontrolleri yapılmalıdır.

 Isıtma:

   Semirtme döneminde genellikle ısıtıcıya ihtiyaç duyulmaz. Ancak özellikle kış aylarında palazlar semirtme kümeslerine nakledildiklerinde ilk 3 hafta kümesi ısıtılarak 20°C tutmak gerekir.

   BÜYÜTME SİSTEMİ – 2

 DERLEYEN: Vet. Hek. Hüseyin DEMİRTAŞ
 KAYNAK: Tarım ve köy işleri bakanlığı yayınları