Veteriner.CC
 Ana Sayfa Sığır Yetiştiriciliği Sığırlarda boynuz giderme
 

Sığır Yetiştiriciliği

DÜNYA SIĞIR VARLIĞI VE ÖNEMİ
  1. Dünya sığır varlığı
  2. Sığırların kökeni
  3. Sığırcılıkta Sulama
  4. Barınaklar - Ahırlar
  5. Süt sığırı barınakları
  6. Besi sığırı barınakları
  7. Açıkta sığır besiciliği
  8. Taban yapısına göre barınaklar
  9. Gübre temizliği ve depolanması
  10. Seçim (seleksiyon)
  11. Yaş tayini
  12. Boynuz giderme
  13. İşletmelerin başarı koşulları
  14. İşletmelerde genel günlük işler
  15. Buzağıların bakım ve beslenmesi Güncel
  16. Süt ırkı düve beslemesi
  17. Gebe düve ve ineklerin bakım beslenmesi
  18. Süt ineklerinin beslenmesi
  19. Süt ineklerinin bakım ve beslenmesi

Yerli Sığır Irkları

  1. Boz ırk sığırı
  2. Doğu Anadolu kırmızısı sığırı
  3. Güney Anadolu kırmızısı sığırı
  4. Kırım sığırı
  5. Maraş sığırı
  6. Yerli güney sığırı
  7. Yerli kara sığırı
  8. Zavot sığırı

Yabancı Sığır ırkları

  1. Angus sığırı
  2. Ankole sığırı
  3. Ayrshire sığırı
  4. Barzona sığırı
  5. Bazadaise sığırı
  6. Beefalo sığırı
  7. Beefmaster sığırı
  8. Belçika mavisi sığırı
  9. Blonde d'Aquitaine sığırı
  10. Bonsmara sığırı
  11. Braford sığırı
  12. Brahman sığırı
  13. Brahmousin sığırı
  14. Brangus sığırı
  15. British White sığırı
  16. Charolais (Şarole) sığırı
  17. Chianina sığırı
  18. Corriente sığırı
  19. Danimarka Kırmızısı
  20. Esmer (Montafon) sığırı
  21. Galloway sığırı
  22. Guernsey sığırı
  23. Hereford sığırı
  24. Highlander sığırı
  25. Holstein sığırı
  26. İsveç Kırmızısı sığırı
  27. Jersey sığırı
  28. Limuzin sığırı
  29. Maas Rhein İssel sığırı
  30. Maine anjou sığırı
  31. Mashona sığırı
  32. Montbeliard sığırı
  33. Murray Grey sığırı
  34. N'Dama sığırı
  35. Nelore sığırı
  36. Nguni sığırı
  37. Normande sığırı
  38. Norveç Kırmızısı sığırı
  39. Parthenaise sığırı
  40. Piedmentosa sığırı
  41. Pie Rouge sığırı
  42. Pinzgauer sığırı
  43. Red poll sığırı
  44. Romagnola sığırı
  45. Salers sığırı
  46. Santa Gertrudis sığırı
  47. Senepol sığırı
  48. Shorthorn sığırı
  49. Simental sığırı
  50. South devon sığırı
  51. Square meater sığırı
  52. Sussex sığırı
  53. Texas Longhorn sığırı
  54. Tuli sığırı
  55. Wagyu sığırı
  56. Wisent sığırı
  57. Yak sığırı
  58. Zebu sığırı

Etiketler:

Sığır

Sığır Yetiştiriciliği

Sığır ırkları

Sığır Türleri

Sığır beslenmesi
Sığır Ürünleri

SIĞIRLARDA BOYNUZ GİDERME:

    Boynuzlu sığır ırklarında boynuz, hayvana iyi bir görünüş kazandırdığı halde yetiştiricilikte boynuzların varlığı istenmez. Modern sığır yetiştirirciliğinde hayvanları boynuzsuz olarak büyütmek birçok ekonomik ve pratik faydalar sağlamaktadır.

    Boynuzlu hayvanlar genellikle kavgacı olurlar. Bunlar arasında lider olma ev sürüdeki hayvanlara karşı üstünlük sağlama eğilimi vardır. Birbirleri ile sık sık dövüşen böyle hayvanlar arasında yaralanma ve etlerinin değeri de düşer. İneklerde en önemli yaralanmalar süt aynası üzerinde olur. Serbest ahırlarda yem yemekte olan inekler başka hayvanların boynuz darbelerine maruz kalabilirler. Bu durumlarda süt aynası yaralanabilir ve büyük bir olasılıkla mastitis şekillenir. Sonuçta meme körelebilir. Bazen de vulva çevresi yaralanır. İneklerde boynuz darbesi sonucu yavru atmalar görülür ve önemli ekonomik kayıplar ortaya çıkar. Boynuz kırılması da oldukça sık karşılaşılan sakıncalardan birisidir.

    Boğaların saldırgan olması halinde bundan en çok bakıcıları zarar görür. Çünkü boğalar genellikle bireysel bölmelerde barındırılırlar ve sürüdeki diğer sığırlarda teması seyrektir. Ancak yemleme, gübre temizliği ve aşım zamanlarında bakıcıların kendilerine yaklaşmaları gerekmektedir. Bu durumlarda bakıcılar için tehlike söz konusudur. Boğanın boynuzsuz olması bu tehlikeyi önemli ölçüde azalmaktadır. Boynuzları giderilmemiş boğaların yönetimleri güçleştiği zaman kesilerek elden çıkarılmaları kaçınılmazdır. Bu durumdaki boğa damızlık değeri yüksek bir hayvan ise önemli bir ekonomik kayıp söz konusu olur.

    Genellikle boynuzlu hayvanlar birbirlerinin rahatlıkla yem yemelerine engel olurlar. Sürüde bu nedenle ortaya çıkan verim düşüklüğü görülür. Özellikle kaba yemleri aldıkları sırada birbirlerini kovalamaya çalıştıklarında otları çevreye dağıtırlar ve yem kaybına neden olurlar.

    Boynuzlu hayvanlar, boynuzsuzlara göre ahırda ve taşıma araçlarında daha fazla yer tutarlar. Belli uzunluktaki yemlikten daha az sayıda boynuzlu hayvan faydalanabilir.

    Boynuzlu hayvanların bakıcıları tarafından yönetilmeleri de zor olduğundan işletmede iş gücü kaybı meydana gelir.

    Sığırlarda boynuzsuzlaştırma genetik ve teknik uygulamalarla yapılabilir.

    I) GENETİK YÖNTEM:

    Sığırlarda boynuzsuzluk dominanttır. Bu nedenle sürüde genotipik olarak boynuzsuz boğa kullanmak suretiyle yavruların bir kısmının veya tamamen boynuzsuz olmalarını sağlamak olanaklıdır. Boynuzsuz boğa kullanıldığında doğacak yavruların en az % 50’si boynuzsuz olmaktadır. Eğer inekler de boynuzsuz olanlardan seçilirse doğacak yavruların en az % 75’i boynuzsuz olacaktır. Ancak hiçbir yerde sadece boynuzsuz olduğu için bir boğanın kullanılması önerilemeyeceğinden genetik yolla boynuzsuzlaştırma pek uygulanan bir yöntem değildir. Çünkü boynuzdan önce, başta süt verimi olmak üzere ekonomik önemi olan pek çok seleksiyon kriteri vardır.

    II) MEKANİK YÖNTEM:

     Bunlar genel olarak, hayvanda boynuz belirdikten sonra çeşitli gereçler yardımı ile yapılan boynuzsuzlaştırma işlemlerini kapsar. Dağlama, bunlar içinde en kolay uygulanabilen ve hayvana en az acı veren bir yöntemdir. Dağlama bu amaçla geliştirilmiş olan ve şebeke cereyanı veya akü ile çalışan özel aletlerle yapılır. Bir aylıktan iki aylığa kadar olan buzağılara uygulanır. Buzağı ayakları bağlanarak yan yatırılır ve bir kişi dizi ve bir eliyle hayvanı yere bastırırken diğer eliyle buzağının burun kısmını sıkıca kavrar. Operatör önceden kızdırmış bulunduğu havyayı boynuz düğmesinin üzerine bastırır. 3-5 saniye sonra dairesel olarak sağa sola döndürmek suretiyle deri tabakasının yüzük biçiminde kesilmesini sağlar. Alışkın bir el bunu kolayca hisseder. Daha sonra boynuz düğmesi yine kızgın havyanın ucu ile kanırtılarak yerinden çıkarılır. Aynı işlem diğer boynuz düğmesine de uygulanır ve operasyon sonuçlanır.

     İki aylıktan büyük hayvanların boynuzlarının giderilmesi için hayvanın yaşına ve buna bağlı olarak boynuzların gelişme durumuna göre boynuz tüpü, boynuz kaşığı, boynuz makası, boynuz pensi ve boynuz testeresi kullanılmaktadır. Ayrıca embriyoton teli ile yaşlı ineklerin boynuzlarını dipten kesme olanağı da vardır. Ancak bu şekilde boynuzsuzlaştırma büyük hayvanlara uygulandığı için oldukça zordur. Aşırı kanamalar sorun çıkarabilir.

     Boynuzları yaralayıcı etkilerini azaltmak için de uygulanan bazı yöntemler vardır. Bunlardan ilki sivri uçlu bir boynuzu, ucundan 3-4 cm’ lik bir kısmını kesmek suretiyle kütleştirmektir. Böylece boynuzun vuracağı yeri delme yeteneği kaybolur ve yalnızca darbe etkisi kalır. Ancak bu uygulamayı yaparken boynuzu daha aşağılardan kesmemek gerekir. Aksi halde aşırı kanamalar olmaktadır. Böyle durumlarda kesilen damarın sıcak demirle dağlanarak kanın durdurulması gerekir. Boynuzları denetim altına almanın diğer bir yolu da büyümekte olan boynuzların biçimini değiştirmektedir. Uygulamada, bu amaca uygun olarak hazırlanmış her biri bir pound (453 gram) ağırlıkta metal parçaları kullanılır. Silindirik yapıdaki bu ağırlıklar kıskaçları yardımıyla boynuz uçlarına tutturulur. Boynuzlar büyüdükçe ağırlıların etkisiyle açığa doğru yönlenirler. Böylece hayvanın vurmak için başını aşağıdan yukarıya savurması veya sağa sola sallaması halinde boynuzlar daha az tehlikeli olurlar.

     III) KİMYASAL YÖNTEM:

    Bir haftalıktan üç haftalığa kadar buzağılarda kimyasal yolla boynuzsuzlaştırma yapılabilir. Bu iş için kostik, yani KOH veya NaOH kullanılır. Piyasadan kolaylıkla bulunabilir. Her iki madde de deriyi yakıcı ve aşındırıcı etkiye sahiptir. Hayvancılığı ileri ülkelerde boynuz köreltmede kullanılmak üzere hazırlanmış özel çubuklar satılmaktadır. Plastik tutaç yeri olan bu çubuklar kullanan kişinin zarar görmesini ve işlemde kolaylık sağlar.

    Uygulamada önce buzağının boynuz çıkacak yerlerdeki kılları bir makasla kırkılır ve bu kısımlar iyice temizlenir. Temizleme sabunlu su ile yapılırsa daha iyidir. Buzağı sıkıca tutulur ve kostik çubuk suyla biraz ıslatılarak boynuz düğmesi üzerine dairesel hareketlerle sürülmeye başlanır. Eğer özel çubuk kullanılıyorsa uygulayıcının lastik eldiven giymesi veya kostik çubuğun üzerini eline zarar vermeyecek biçimde naylon ile sarması gereklidir. Çubuk sürüldükçe deri aşınarak soyulur ve boynuzu meydana getirecek hücrelere ulaşılır. Bu anda birkaç hafif sürtmeden sonra uygulamaya son verilir. Çubuk daha fazla sürülürse önemli kanamalar meydana gelir ve durdurulması zordur. Uygulama sırasında çok dikkat edilmesi gereken bir konu da sıvılaşan kostiğin hayvanın gözüne akmamasıdır. Bunu önlemek için uygulama yapılacak sahanın dışına bir miktar vazelin veya gres yağı sürülebilir. Uygulamadan birkaç gün sonra yara yerleri kabuk bağlar ve buradaki hücreler öldüğü için ileride boynuz oluşmaz. Ancak bu işlemlerin titizlikle yapılması ve boynuz düğmesinin her tarafının aynı derecede sürtülmesi gereklidir. Aksi halde bazı kısımlarda canlı hücreler kalacak olursa ileride buradan kama gibi bir boynuz oluşabilir ki bu daha tehlikelidir.

     Üzerinde durulacak diğer önemli bir konu da, bir sürüde boynuzsuzlaştırmaya karar verildiğinde tüm sürünün boynuzsuz olacak biçimde yetiştirilmesidir. Aksi halde boynuzlu hayvanlar diğerlerine kolaylıkla üstünlük sağlarlar ve onlara rahat vermezler.

 
Veteriner.CC

Copyright © 2007 - 2021 Veteriner.CC®
Her Hakkı Saklıdır - All right reserved